حضور سرمربی پرتغالی در تهران با حواشی همراه بود که گذشت زمان، امکان صحبت درباره آنها را ایجاد کرده است.
کارلوس کرش در دو روز اقامت خود در تهران رفتارهایی را دید که شاید تا پایان دوران مربیگری خود نیز دیگر با این شرایط مواجه نشود. همین هم می تواند نکات قابل تاملی برای ما و فوتبالمان داشته باشد.
او هیچ وقت فراموش نخواهد کرد اولین سوالی که در ایران از او شد درباره چلوکباب ایرانی بود. شاید او دیگر با این سوال در هیچ جای دنیا مواجه نشود. او در محفلی خصوصی عنوان کرده بود، خبرنگار ایرانی یادش رفته بود مربی فوتبال هستم؛ نه منتقد آشپزی. رفتاری که بار دیگر و به شکلی دیگر تکرار شد؛ آن هنگام که خبرنگاری تلاش می کند تا تلفن همراه خود را به گوش او برساند تا سردبیرش به او تبریک بگوید.
او یادش نمی رود در ایران و در همین دو روز، یکی از مدیران فدراسیون که در فرآیند مذاکرات حذف شده بود، وقتی با او دور یک میز نشست، اخم هایش هیچ وقت باز نشد و سوالات عجیبی از وی می پرسید. او حتی به سرمربی پرتغالی متذکر می شود که باید به سرعت به پیشنهاد ایران پاسخ دهد؛ در حالی که فوتبال ملی ما تا سال آینده رویدادی را تجربه نخواهد کرد. وقتی نشست تمام شد، کرش فقط یک جمله گفت: "او از من خوشش نمی آید ... دلیلش را هم نمی دانم."
یادگاری که این مربی بزرگ پرتغالی که دوره ای از فعالیت حرفه ای خود را در منچستر یونایتد، رئال مادرید و تیم ملی پرتغال پشت سر گذاشته، مصاحبه های ناصر حجازی و خداداد عزیزی بود که او را مربی درجه سه خواندند و همه گونه به نقد وی پرداختند.
اینها مطالبی بود که کرش دید و بارها در محافل خصوصی از این رفتارها اظهار تعجب کرده بود. به نظر می رسد، فوتبال ایران هنوز فضا و فرهنگ حرفه ای را به خوبی درک نکرده است و پیش از حضور مربیان بین المللی، بایستی مولفه های آن را دریافت کنیم.
